Museum Uitstapje

Hallo allemaal!
23 septemeber ben ik met Daisy, No-no en Ellen naar het stedelijke museum te Amsterdam gegaan. De opdracht was daar enkele expoisties te bekijken en er vervolgens een uit te kiezen die je het meest aansprak.
Ik heb gekozen voor de expositie Snap Judgement, maar dat wil niet zeggen dat ik het werk van de andere exposities niet boeiend vond. Enkele voorbeelden van werk van andere exposities staan hieronder.


Dit was een donkere ruimte bij de expositie Deep Screen die ook aan de gang was. No-no heeft zich hierin in gespecialiseerd. Het waren allemaal erg digitale voorstellingen. Hier zitten we met zn allen in een donkere ruimte een spelletje te spelen waarvan we de regels niet kende. Het was een aparte ervaring.


Dit is een foto van de grond bij de expositie Deep Screen. De vloer was erg donker van kleur. Ik kan me niet meer zo goed herinneren of de vloer zwart of donker blauw was. Op de grond was blauwe tape geplakt die een soort van patroon over de gehele vloer vormde. Aan de onder zijde van de muren was af en toe blauw licht te zien die op de vloer scheen. Dit vond ik er erg mooi uitzien en kon het dan ook niet laten er even een foto van te maken.

Toch heb ik gekozen voor de expositie Snap Judgement. Ik had hier al wat over gelezen en het sprak mij erg aan.
De snap Judgement expositie is gestart op 27 juni en gaat over nieuwe standpunten in de hedendaagse Afrikaanse fotografie. 35 hedendaagse kunstenaars en voornamelijk fotograven laten zien hoe zei denken over hun continent Afrika. Zij willen je de veranderingen op economisch, sociaal en cultureel gebied laten zien en willen je het stereo type beeld van hun cultuur en land laten vergeten. Er komen dan ook verschillende thema’s in de tentoonstelling voor. Zoals historische trauma’s en sociale vervreemding.
Wanneer ik aan Afrika dacht, dacht ik aan de posters van Unicef, zielige kindje in hongersnood of vrouwen en mannen in traditionele Afrikaanse gewaden. Na deze expositie is die manier van denken verleden tijd. De expositie heeft echt iets met me gedaan en mijn beeld van Afrika is zeker veranderd.
Ik laat hieronder nu wat foto's zien van enkele Afrikaanse fotograven. Uiteindelijk heb ik 1 foto gekozen waar ik iets dieper op in zal gaan. De foto's zijn helaas niet allemaal van even goede kwaliteit aangezien ons groepje erg veel last had van de weerspiegeling van de lijsten. Je kunt de tl buizen vaak nog zien hangen aan het plafond.

Dit is een foto van nontsikelelo 'lolo' veleko. Ze wilde de levendige mode cultuur van jonge mensen in Johannes burg.Het stereo beeld van Afrikaanse mensen wil ze daarmee teniet doen.

Dit is een foto van Andrew Dosunmu. Hij is een mode fotograaf.

Dit is een foto van Omar D. Hij maakte foto's van zijn landgenoten. Hij heeft een opleiding als oogarts gedaan en daarom zou hij de nadruk op de ogen hebben kunnen leggen. Zijn portretten kunnen worden gezien als een protest tegen onderdrukking en rechtvaardigheid.

Het werk van Mikhael Subotzky sprak mij uiteindelijk het meest aan. Mikhael Subotsky is een fotograaf die een fotoreportage heeft gemaakt als onderzoek naar de omstandigheden in de Afrikaanse gevangenissen. Het zijn gevangenissen met meer dan 7000 gevangen. Nelson Mandela heeft ook in 1 van zijn onderzochte gevangenissen gezeten. Mikhael Subotsky levert met zijn fotoreportage eigenlijk kritiek op het gevangenissen beleid in Afrika. De gevangenissen zijn gewoonweg te vol. De foto hierboven en de komende afbeeldingen zijn allemaal van Mikhael Subotsky.

De foto’s spraken mij op het eerst oog voornamelijk aan vanwege de grote. De 3 foto’s hingen naast elkaar en waren ieder zo een meter of anderhalf breed. het waren 360 graden panorama foto’s bestaande uit 18 beelden aan elkaar geplakt.

Dit is een detail van de foto erboven. Je ziet dat de gevangen zich bewust waren van het feit dat ze op de foto werden genomen. Het zijn erg grote afbeeldingen dus je loopt gerust heen en weer en bekijkt de mensen stuk voor stuk. De gevangen zien er indrukwekkend uit. Ze zitten onder de tatoeages en kijken je vaak dreigend aan.

Dit is de foto van Mikhael Subotsky die mij uiteindelijk het meest aansprak. Ook dit was weer een grote panorama foto. Dit is de foto wat mij het meest aan sprak. Sommige lopen en zo snel mogelijk voorbij omdat ze het afschuwelijk vinden, sommige blijven er zo een kwartier naar staren. Daar was ik er dus 1 van. Ik ging echt 1 voor 1 alle schapen koppen bekijken en zat vol bewondering naar de stoer kijkende mannen onder bloed te staren.

Het leek wel alsof ze helemaal in hun element waren en nergens problemen mee hadden.

Ook deze 5 mannen zijn gevangen. 1 ervan gecensureerd. Zie de afbeelding hieronder.

Waarom de man onherkenbaar is gemaakt werd niet duidelijk gemaakt.

Wat ik erg vreemd vond en waar ik veel over na moest denken was dat de mannen vlijm scherpe wapens bij zich droegen. Ze zouden elkaar dus ieder moment iets aan kunnen doen.

De mannen kijken je allemaal aan en het lijkt net alsof je eigenlijk niet naar ze mag kijken. Ze zien er gevaarlijk uit en ik was blij dat het in Nederland stukken beter geregeld is. Ik Vind daarom dat Mikael Subotsky daarom zijn punt erg goed duidelijk heeft kunnen maken. Het moet dus echt anders in de Afrikaanse gevangenissen.